Trekking Big Ice po lodowcu Perito Moreno w Argentynie

Samo wpatrywanie się w bezkres jednego z najbardziej niesamowitych lodowców na świecie może powodować opad szczęki. A co, jeśli dodamy do tego możliwość trekkingu po jego powierzchni, dźwięk lodu kruszącego się pod rakami, intensywnie niebieskie strumyki, jaskinie i szczeliny lodowe? A jeśli udany trekking zwieńczymy szklaneczką whisky z lodem… z owego lodowca? Tak w wielkim skrócie wyglądał nasz trekking Big Ice po lodowcu Perito Moreno w Parku Narodowym Los Glaciares w Argentynie. Jeśli zatem wybieracie się do Ameryki Południowej, a w szczególności do Patagonii, lodowiec Perito Moreno koniecznie powinien znaleźć się na Waszej liście. We wpisie skupiliśmy się na wspomnianym wcześniej trekkingu Big Ice, ale wymieniliśmy też inne sposoby na jego zobaczenie i podzieliliśmy się kilkoma cennymi wskazówkami.

Lodowiec Perito Moreno położony jest w Parku Narodowym Los Glaciares w Argentynie. Ten długi na 30km i szeroki na 5km kolos jest trzecim największym skupiskiem słodkiej wody na świecie. Perito Moreno jest w zaszczytnym gronie trzech wciąż przyrastających lodowców na całym świecie – każdego dnia przybywa mu około 2 metrów długości. Tyle samo metrów dziennie lodowiec również traci, przez co jego proporcje są niemal niezmienne przez cały rok.

Popularność Perito Moreno wynika na pewno z faktu, że w przeciwieństwie do innych lodowców jest on łatwo dostępny. Jest położony bardzo nisko, bo na wysokości 185 m n.p.m., a od El Calafate dzieli go tylko 80km.

Lodowiec Perito Moreno słynie również z tego, że co kilka lat (cykle od 2 do 16 lat) “dociera” on do półwyspu Magallanes (Magallanes Peninsula), tamując tym samym przepływ wody między jeziorem Argentino (Lago Argentino) i jego południową odnogą (Brazo Rico). Napór wody drąży w lodowcu tunel, tworząc ogromny naturalny most, który zawala się pod swoim ciężarem. Zjawisko to wygląda spektakularnie i przyciąga ogrom turystów, którzy wpatrują się w łuk wyczekując tego niesamowitego spektaklu natury. Łuk zawalił się w nocy, na 2 dni przed naszą wizytą w Parku Narodowym Los Glaciares. Nagła „awaria” tej tymczasowej zapory skutkuje zalaniem leżącej najbliżej jeziora części El Calafate.

Trekking Big Ice rozpoczyna się w małym porcie Bajo las Sombras (“Pod cieniami”) w Parku Narodowym Los Glaciares położonym 80 km od El Calafate – głównej bazy wypadowej dla większości turystów chcących odwiedzić lodowiec Perito Moreno. Do parku narodowego możemy dostać się korzystając z transportu publicznego, wynajętego samochodu lub z dodatkowo płatnego transportu (1000 ARS – 100zł) oferowanego przez organizatora trekkingu – firmę Hielo&Aventura. Dojazd na własną rękę będzie znacznie tańszy, jednak decydując się na całodniowy trekking Big Ice musimy wziąć pod uwagę, że na miejscu musimy znaleźć się około 9 rano. W związku z tym, zdecydowaliśmy się skorzystać z transportu oferowanego przez Hielo&Aventura.

W biurze firmy stawiamy się o godzinie 6:30, skąd po parunastu minutach wyruszamy w kierunku parku narodowego. Po drodze zatrzymujemy się przy okolicznych hotelach, gdzie dosiadają się kolejni pasażerowie. Do Parku Narodowego Los Glaciares docieramy około godziny 8:30. Opłata za wjazd do parku narodowego (500 ARS – 50zł) pobierana jest w autobusie. Należy pamiętać, że akceptowana jest wyłącznie płatność gotówką.

Przed dojazdem do portu Bajo las Sombras zatrzymujemy się jeszcze przy tarasach widokowych przy samym lodowcu Perito Moreno. Widok jest po prostu nieziemski, lodowiec jest ogromny – wydaje się ciągnąć po horyzont. Do dyspozycji dostajemy godzinę, podczas której wielokrotnie obserwujemy, jak pękające fragmenty lodu z hukiem osuwają się do Lago Argentino.

O godzinie 9:30 docieramy do małej przystani, z której wypływamy w kierunku bazy wypadowej na trekking po lodowcu. Rejs trwa około 20 minut. W bazie poznajemy naszych przewodników i zostajemy podzieleni na mniejsze grupy. Głównym kryterium podziału jest znajomość języka angielskiego lub hiszpańskiego. W schronisku możemy zostawić wszystkie rzeczy, które nie przydadzą nam się podczas wędrówki po lodowcu.

Po dosłownie kilku minutach wyruszamy na 1.5 godzinny trekking prowadzący wzdłuż lodowca Perito Moreno. Trasa wiedzie przez las, jest dość pofałdowana, ale prosta technicznie. Mając lodowiec na wyciągnięcie ręki wręcz nie możemy się doczekać, kiedy wreszcie wbijemy raki w niebieski lód.

Docieramy do prowizorycznego obozu, w którym nasi przewodnicy dobierają nam odpowiedni rozmiar raków i zakładają nam uprzęże wspinaczkowe, które mogą okazać się pomocne w przypadku wpadnięcia do szczeliny. W trakcie trekkingu dowiadujemy się jednak, że do tej pory żadna akcja ratunkowa nie była jeszcze konieczna 🙂

Po chwili docieramy na skraj lodowca, gdzie przewodnicy przy specjalnych stanowiskach zakładają raki każdemu z uczestników trekkingu. Po krótkim instruktażu odnośnie techniki poruszania się w rakach wyruszamy w głąb lodowca, na którym spędzimy kolejne 3.5 godziny.

Trasa trekkingu dostosowana jest do doświadczenia i umiejętności uczestników, a z tym bywa naprawdę różnie. W naszej grupie znalazła się młoda dziewczyna ze Stanów, która na trekking ubrała się w kozaczki, getry i płaszczyk (serio!). Nie wiemy jakim cudem przewodnikom udało się założyć raki na tak wyszukane obuwie 😀

Przewodnicy odpowiednio dawkują nam emocje. Zaczynamy od marszu po dość płaskim i łatwym technicznie fragmencie lodowca, dzięki czemu każdy uczestnik może się oswoić z poruszaniem się w rakach.

Teren staje się nieco trudniejszy, miejscami przewodnicy skuwają lód tworząc prowizoryczne stopnie, by nieco ułatwić podejścia. Trasa jest na tyle urozmaicona, że po drodze przychodzi nam trawersować po mocno nachylonym lodzie (gdzie chwila zawahania może zakończyć się kąpielą w lodowatej wodzie), przeskakiwać strumienie i omijać szczeliny lodowe. Warto zaznaczyć, że przewodnicy gotowi są pomóc w każdej chwili i ogromną uwagę przywiązują do bezpieczeństwa trekkingu. Warto zaznaczyć, że czasu na robienie zdjęć podczas wędrówki jest niewiele, wymagane jest spore skupienie i marsz w zwartej grupie.

W trakcie trekkingu robimy jedną dłuższą przerwę na posiłek. Nie zapomnijcie o zabraniu prowiantu i wody – nie są one uwzględnione w cenie trekkingu.

Kiedy wydaje nam się, że nic tego dnia nie może nas już zaskoczyć, docieramy do… sami nie wiemy nawet jak określić to miejsce 😀 W dużym zagłębieniu lodowca powstało niewielkie jezioro, a wokół niego lodowa platforma pozwalająca na okrążenie zbiornika. Mniej więcej w połowie drogi trzeba odważyć się na przeskoczenie niedużej wyrwy. Przeszkoda nie jest trudna, jednak wizja kąpieli w lodowatej wodzie dodaje adrenaliny. Tuż obok jeziorka powstała również jaskinia, która okaże się namiastką tego, co dane nam będzie zobaczyć parędziesiąt minut później.

Drogę powrotną pokonujemy inną, mniej zróżnicowaną pod kątem lodowych formacji trasą. Przychodzi nam jednak poruszać się po zupełnie innej powierzchni. Zaskakujące jest jak bardzo różnorodna jest struktura samego lodowca. Na tym odcinku lód jest dużo twardszy i marsz wymaga więcej skupienia, gdyż raki nie wbijają się tak łatwo, jak wcześniej. Dowiadujemy się zatem, że poruszając się po terenie lodowcowym należy zwracać szczególną uwagę na kolor podłoża. Im ciemniejszy kolor lodu (może być nawet niebieski), tym lód jest twardszy i raki należy wbijać znacznie mocniej. Im lód jest jaśniejszy, tym poruszanie się po nim będzie łatwiejsze, ale większa też szansa, że zamoczymy buty, wpadając po kostki do kałuży, która na pierwszy rzut oka nie jest zauważalna.

Po zejściu z lodowca i zdaniu raków udajemy się w kierunku bazy, z okolic, której mamy wyruszyć w rejs powrotny. Cóż mogłoby nas zaskoczyć na drodze, którą pokonaliśmy parę godzin wcześniej? Okazuje się, że nieco zbaczając z trasy docieramy do ogromnej lodowej jaskini, która po prostu wprawia nas w osłupienie. Intensywnie niebieskie lodowe ściany i lodowcowe strumienie są jak nie z tej planety!

W bazie czeka na nas gorąca kawa, którą pijemy na jednym z tarasów wpatrując się w lodowiec. To właśnie w tym momencie wpadamy na pomysł kadru, który chcemy uchwycić. Tak właśnie powstanie jedno z naszych ulubionych zdjęć!

Podekscytowani i szczęśliwi wyruszamy w rejs powrotny. Czy może być lepiej? Okazuje się, że TAK! Na pokładzie zostajemy poczęstowani whisky z lodem z lodowca oraz dostajemy charakterystyczne breloczki przypominające raki. W takich okolicznościach podziwiamy południową ścianę lodowca Perito Moreno. W porcie zbijamy piątki ze wszystkimi przewodnikami i wyruszamy w drogę powrotną do El Calafate. To był naprawdę piękny dzień!

Jeśli zastanawiacie się czy warto wybrać się na trekking po lodowcu Perito Moreno, to bez chwili zawahania powiemy Wam, że warto. Zapewne części osób wystarczy sam widok Perito Moreno z tarasów widokowych, ale prawdziwym przeżyciem jest spacer po tej ogromnej masie lodu. Zdajemy sobie sprawę, że koszt trekkingu Big Ice jest naprawdę wysoki. Wynika to z faktu, że firma Hielo&Aventura jest monopolistą na tym rynku, przez co może dyktować ceny według własnego uznania. Alternatywną i sporo tańszą opcją dla osób, które chcą stanąć na lodowcu jest trwający półtorej godziny Mini Trekking.

Naszym zdaniem Perito Moreno jest punktem obowiązkowym dla osób odwiedzających Patagonię. Z chilijskiego Puerto Natales do El Calafate dotrzemy w około 5 godzin (długość podróży jest uzależniona od kolejki na granicy chilijsko – argentyńskiej). Jeśli zatem znajdziecie się w tamtym rejonie Ameryki Południowej, rozważcie koniecznie wypad na lodowiec.

Hielo&Aventura jest jedyną licencjonowaną firmą, która może organizować trekkingi po lodowcu Perito Moreno. Z jednej strony jest to ogromny plus, gdyż nie musimy przebierać w ofertach innych firm, by znaleźć tę najlepszą. Z drugiej jednak, Hielo&Aventura mocno korzysta ze swojego monopolu, znacząco podwyższając ceny trekkingów z roku na rok (ceny już na tę chwilę są z kosmosu).

Hielo&Aventura przykłada dużą wagę do odpowiedniego stanu zdrowia potencjalnych uczestników trekkingu. Przede wszystkim, trekking Big Ice skierowany jest do wysportowanych osób między 18 a 50 rokiem życia (taką informację znajdziemy na stronie internetowej). Kobiety w ciąży, osoby z dużą nadwagą lub z jakąkolwiek niepełnosprawnością utrudniającą poruszanie się, ze względów bezpieczeństwa nie mogą wziąć udziału w trekkingu.

Naszym zdaniem Big Ice nie był wymagającym trekkingiem. Co prawda, mieliśmy już doświadczenie w chodzeniu w rakach (wspinaczka na lodowcu Fox Glacier w Nowej Zelandii i wejście na wulkan Villarrica w Chile), ale nawet osoby, które założyły je po raz pierwszy i miały stabilne obuwie za kostkę, po kilku chwilach dawały sobie świetnie radę. Oprócz kilku momentów, które wymagały koordynacji i pewnego kroku (nachylone odcinki i przeskakiwanie strumieni), trekking Big Ice ocenilibyśmy jako prosty.

Punktem zbiórki, w którym należy się stawić chcąc wyruszyć na trekking Big Ice po lodowcu Perito Moreno jest port Bajo de las Sombras (około 6km przed punktem widokowym na lodowiec) na terenie Parku Narodowego Los Glaciares. Znajduje się on 80km od miasta El Calafate. Istnieją 3 sposoby na dostanie się w to miejsce:

• własny środek transportu – droga nr 15 (provincial route) z El Calafate,
• publiczny autobus – kursuje kilka razy dziennie na trasie El Calafate – Park Narodowy Los Glaciares. Bilet w dwie strony kosztuje około 500 ARS (~48zł). Jedynym problem był fakt, że najwcześniejszy autobus, jaki udało nam się znaleźć, odjeżdżał z El Calafate o 8:30 (UPDATE: widzieliśmy, że pojawiły się autobusy o 7:30), przez co nie zdążylibyśmy stawić się na czas w Bajo de las Sombras,
• shuttle bus Hielo&Aventura – rezerwując trekking Big Ice istnieje możliwość wykupienia transportu, którego cena w dwie strony wynosi 1000 ARS (~97zł). Wykupując shuttle mamy przewidziany 30-minutowy (w naszym przypadku była to godzina) spacer po tzw. balkonach, czyli najbardziej popularnym punkcie widokowym na lodowiec Perito Moreno. Bus odjeżdża o 6:30 spod siedziby firmy w El Calafate, a po drodze zatrzymuje się przy okolicznych hotelach, skąd zabiera uczestników trekkingu. Jako że rezerwując trekking przez internet nie wiedzieliśmy jeszcze, gdzie będziemy nocować, udaliśmy się rano pod siedzibę Hielo&Aventura.

Oprócz opisanego w tym wpisie trekkingu Big Ice, istnieją 3 inne sposoby na zobaczenie lodowca Perito Moreno:

• tarasy widokowe – najbardziej popularny sposób na podziwianie lodowca (wstęp w cenie biletu do Parku Narodowego Los Glaciares) ,
• rejs widokowy wzdłuż południowej ściany lodowca,
• Mini Trekking – “młodszy brat” trekkingu Big Ice. Prostszy i bez tak dużych ograniczeń wiekowych (oferowany dla osób w przedziale wiekowym 10-65). Na lodowcu spędza się 1.5 godziny.

Jeśli wybieracie się na trekking Big Ice, pamiętajcie o odpowiednim doborze ubrań. Zabierzcie rzeczy, które nie będą krępować ruchów, ubierzcie się “na cebulkę” i nie zapomnijcie o kurtce przeciwdeszczowej! Podczas naszego trekkingu niemal cały czas padało, przez co jeszcze bardziej odczuwaliśmy chłód bijący od lodowca. Widzieliśmy kilka osób, które nie były przygotowane na panujące na trekkingu warunki atmosferyczne. Osoby te wybrały się na trekking mając na sobie wyłącznie bawełniane bluzy, które już po kilku minutach totalnie przemokły. Inne osoby przyjechały w adidasach lub kozaczkach, które zupełnie nie nadawały się do zamocowania do nich raków. Pamiętajcie więc, że odpowiednie ubranie = Wasze bezpieczeństwo i przyjemność płynąca z przebywania na lodowcu.

Jak ubrać się na trekking:

• buty trekkingowe za kostkę,
• koszulka termoaktywna,
• oddychająca bluza,
• lekka kurtka z PrimaLoft’u,
• kurtka przeciwdeszczowa,
• spodnie trekkingowe,
• wełniane skarpety trekkingowe,
• rękawiczki,
• czapka zimowa.

Co zabrać na trekking:

• plecak (około 30-40 litrowy powinien wystarczyć),
• krem z filtrem,
• okulary przeciwsłoneczne,
• jedzenie,
• woda.

Agencja Hielo&Aventura zapewnia następujący sprzęt:

• raki,
• uprząż,
• rękawiczki, jeśli ktoś nie zabrał swoich – to bardzo ważne, gdyż powierzchnia lodowca jest bardzo ostra i dotknięcie jej gołą ręką mogłoby zranić skórę.

• Cała wycieczka trwa 12 godzin, trekking 7, z czego na lodowcu spędza się około 3.5 godziny, zarezerwujcie więc cały dzień.
• Cena trekkingu Big Ice nie obejmuje kosztów wejścia do Parku Narodowego Los Glaciares (500 ARS) oraz prowiantu. Transport z El Calafate do parku narodowego (80 km) jest również dodatkowo płatny.
• Dla wszystkich uczestników trekkingu Big Ice, którzy wykupili dodatkowo shuttle bus, przewidziana jest wizyta na tarasach widokowych – najbardziej znanym punkcie widokowym na lodowiec Perito Moreno.
• Na trekking Big Ice można się wybrać od połowy września do końca kwietnia.
• Alternatywą dla trekkingu Big Ice jest trwający półtorej godziny Mini Trekking.
• Na chwilę obecną firma Hielo&Aventura jest monopolistą na rynku usług trekkingowych na lodowcu Perito Moreno.
• Na stronie internetowej firmy znajdziemy informację o trudności trekkingu, która naszym zdaniem jest mocno przesadzona. Warto zwrócić uwagę na ograniczenie wiekowe narzucone przez firmę. Dla trekkingu Big Ice jest to zakres 18-50, a dla Mini trekkingu 10-65.
• Umiejętność poruszania się w rakach będzie oczywiście pomocna, ale nie jest wymagana. Przewodnicy przeprowadzają krótkie szkolenie przed rozpoczęciem trekkingu.
• Cena trekkingu nie uwzględnia posiłku ani wody. W prowiant oraz napoje musimy zaopatrzyć się na własną rękę.
• Jedną z firm oferujących przejazdy autobusowe na trasie Puerto Natales (Chile) – El Calafate jest Turismo Zaahj. Bilety można kupić przez internet po wcześniejszej rezerwacji mailowej. Za bilety w dwie strony zapłaciliśmy 72 USD od osoby.